จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน

วันนี้ได้นั่งเขียนบทความเพื่อเข้าส่งประกวดหนังสั้นหัวข้อ จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน หวังว่าคณะกรรมการคงเห็นแนวคิดที่แฝงไว้อย่างไม่ลึกเกินไปในเรื่องของเราบ้างนะ

.................................................................................................................................

 

ผมมีชื่อว่าภาคภูมิ สีทองคำ เป็นเด็กวัด ใช่ครับ ผมเป็นแค่เด็กวัดธรรมดาๆ คนหนึ่ง 

ผมเป็นเด็กที่มีความสุขตามอัตภาพ มีข้าวกิน มีที่ซุกหัวนอน แต่คงจะดีมากถ้าไม่มีพวกไอ้จ่อย มันชอบรังแกผม รังแกได้ทุกเวลา หาวิธีมาแกล้งผมได้สารพัด ทั้งๆ ที่มันก็เป็นเด็กวัดเหมือนผม เพียงแต่มันมีพ่อแม่ ไม่ใช่เด็กกำพร้าเหมือนผม ผมสัญญากับตัวเอง ว่าสักวันจะต้องมีพร้อม มีมากกว่ามัน แล้วผมจะมาหัวเราะใส่หน้ามัน

ด้วยความที่โตมากับวัด  ที่นี่จึงเป็นโรงเรียนชีวิตผมไปโดยปริยาย 
ผมเห็นชาย-หญิง มาขอฤกษ์แต่งงาน พอแต่งงานมีลูกก็มาขอให้พระตั้งชื่อให้ พอลูกโตก็ได้บวชเรียน แล้วก็วนสู่การครองเรือนเป็น วัฐจักรของชีวิต แล้วลงท้ายที่การตาย   

เมื่อตอนยังเล็กผมไม่เข้าใจความตายเท่าใดนัก เห็นแต่ญาติคนตายในงานศพโศกเศร้าที่สูญเสียคนอันเป็นที่รัก ผมไม่เข้าใจเพราะชีวิตผมไม่มีใครให้อาวรณ์ จนตอนผมอายุได้ 9 ขวบ วันนั้นแม่ไอ้จ่อยถูกรถชนตาย มันร้องไห้ นิ่งซึม และไม่แกล้งผมแบบที่เคยทำ 

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมถามกับหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อครับ คนเราจะเกิดมาเพื่ออะไร เกิดมาก็ต้องตายทุกคน”

หลวงพ่อยิ้ม ก่อนตอบผม “ก็เพื่อสร้างคุณความดีอย่างไรเล่า”

ผมพบหนทางสร้างความดีตามที่หลวงพ่อบอกแล้ว ผม เรียนจบมหาวิทยาลัยเปิดด้วยความพากเพียร และได้ทำงานเป็นนักข่าวในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น ข่าวที่ผมเขียนล้วนยืนเคียงข้างประชาชน ผลงานล่าสุดผมรวบรวมหลักฐานมากพอ และกำลังจะเปิดโปงการทุจริตรับจำนำพืชผลทางการเกษตรของนักการเมืองท้องถิ่น

เช็คจากท่าน... วางอยู่บนโต๊ะทำงานผมในเช้าวันนี้ บก.บอกเพียงให้ผมล้มเลิกการขุดคุ้ยข่าวนี้ และขอหลักฐานที่ผมมีทั้งหมดแลกกับเช็คใบนั้น ผมเปิดดูจำนวนเงิน มันมากพอที่จะไปซื้อบ้านหลังเล็กๆ รถมือสองสักคัน ผมนึกถึงหน้าไอ้จ่อยเวลาที่มันได้แกล้งผม และสุดท้าย นึกถึงคำของหลวงพ่อหลังจากตอบคำถามผมในวันนั้น

“คนเรานะ  ต่างจากสัตว์เดรัจฉานก็ตรงที่มีสมอง เสือมันกินกวางเพื่อเอาชีวิตรอด แต่คนเราประเสริฐกว่านั้น เรามีความกลัว เพื่อป้องกันอันตราย แล้วเจ้าคิดว่าความละอาย มีประโยชน์อะไรกับมนุษย์ คนเรานั้น เลือกได้ ว่าจะทำดี หรือชั่ว เมื่อถึงวันที่เจ้าต้องเลือก จงใช้สติปัญญาไตร่ตรองให้ดี”

ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานของ บก. วางเช็คใบนั้นลงบนโต๊ะของเขา แล้วกลับมาที่โต๊ะทำงานอย่างสบายอารมณ์ จากนั้น เปิดคอมพิวเตอร์ แล้วเข้า Facebook ….